Als je terug gekomen bent in Nederland vind je het vast weer leuk om familie en vrienden te zien. Maar wat blijkt nou…. je familie/vrienden zijn druk, jij bent druk, ze begrijpen je niet en jij begrijpt hen niet. Je komt op een punt uit dat je teleurgesteld bent in wat je dacht te hebben, maar wat er niet meer blijkt te zijn.

Hoe ga je daarmee om? 10 tips!

(let wel, dit is voor iedere situatie anders natuurlijk… als je veel of weinig familie hebt, een hechte band of juist niet, alles maakt uit)

 

1. Spreek je uit

Voor wij vertrokken naar het buitenland namen we afscheid van familie en vrienden. Tegen een aantal vrienden zeiden we dat we niet goed zijn in het onderhouden van contacten, maar dat we wel graag vrienden wilden blijven. Dit hielp ons om weer contact te zoeken bij terugkomst, we wisten van elkaar dat we vrienden wilden zijn.

2. Bereid ze voor

Al voordat je terugkomt is het soms handig om mensen op de hoogte te brengen dat het misschien niet allemaal heel gemakkelijk is om terug te keren naar Nederland. Dit artikel gaat daar specifiek over. Misschien is het wat meer overdreven dan jij het voelt, maar het geeft een goede basis om verder in gesprek met elkaar te gaan. Als mensen niets afweten van hoe het is om internationaal te verhuizen, dan kun je ze ook niet verwijten dat ze niet goed op je reageren.

3. Schrijf je verwachting op

Soms heb je andere verwachtingen dan de ander over een relatie. Schrijf eens voor je zelf op: wat verwacht ik van mijn relatie met mijn broer/zus/vriend/schoonmoeder. Heb je dat op papier staan, lees het eens door. Waarschijnlijk zie je al wel waarom het soms lastig is… zij kunnen/willen niet aan de verwachtingen die jij hebt voldoen.

4. Stel je verwachtingen bij

Op basis van punt drie kun je twee dingen doen: Je eigen verwachtingen bijstellen óf verwachten dat de ander zijn/haar verwachtingen bijstelt. Aangezien je een ander niet kunt dwingen om te veranderen, is het verstandig om bij jezelf te beginnen.

Wees realistisch en denk aan afstand, tijd, werk en sociale omstandigheden… hoe vaak kun je dan iemand zien? Mag je verwachten dat een ander zich volledig in jou kan verplaatsen als hij/zij niet heeft meegemaakt wat jij hebt meegemaakt? Wat ben je zelf bereid om voor die relatie over te hebben?

5. Schiet wortel op de plek waar je bent

Toen wij terugkwamen in Nederland kozen we een woonplaats uit op basis van geografie… het was de meest praktische plek om te wonen. Ik had niets met de plaats en kende niemand in mijn omgeving. De eerste maanden dat ik mijn kinderen bij school bracht of ophaalde voelde ik mij alleen. Ik kende niemand, maar vanwege de grootte van de school had ook niemand door dat ik nieuw was. Niemand kwam op mij af, niemand sprak mij aan. Pas toen mijn kinderen vriendjes kregen en ze gehaald en gebracht moesten worden, kwamen de contacten. Toch koos ik er bewust voor om niet weg te rennen. Ik wilde dat we hier gingen aarden, dit was de plek waar we voorlopig zouden wonen. Dus ging ik tegen mijn gevoel in tóch een praatje aanknopen en leerde ik zo langzaam mensen kennen.

Ook het huis waar ik woon is niet mijn ideaal-plek, maar omdat ik hier wil blijven maak ik er het beste van. Nu ken ik de stad, kom ik soms bekenden tegen en voel ik me er meer thuis. Dat brengt ons gelijk bij het volgende punt.

6. Geef het tijd

Jij bent teruggekomen, dus jij moet weer wennen aan Nederland en dat kost tijd. Je bent vaak anders als je terugkomt. Familie is vaak veranderd (kinderen erbij, familieleden overleden, verjaardagen, trouwerijen en begrafenissen heb je misschien wel gemist). Kortom, je moet weer aan elkaar wennen. Niet alleen jij, ook je familie gaat door een periode heen van weer moeten aanpassen. Gun hun ook die tijd!

En ja, mensen stellen soms rare of onhandige vragen, maar de intentie erachter is vaak wel goed. Leer ze dan om de juiste vragen te stellen (aan je kinderen bijvoorbeeld), in plaats van dat je ze verwijt dat ze het niet goed doen.

7. Neem afstand

Het kan frustrerend zijn als je lange tijd probeert om vrienden te blijven of aardig te doen tegen je familie en het lukt niet. Hoewel je net misschien jarenlang afstand hebt genomen van deze mensen, is het soms nodig om ook in Nederland afstand te nemen. Misschien begrijpen mensen het niet goed, zullen ze boos zijn en onbegrip tonen. Bedenk dan… het gaat hier ook om je eigen gezondheid en soms hoort afstand daarbij. Leg ze uit waarom je (tijdelijk) afstand neemt, of doe het zonder dat ze het doorhebben (als dat je lukt).

Bedenk dan goed dat afstand nemen niet voor altijd hoeft te zijn, maar dat je gerust een adempauze kunt inlassen.

8. Neem afscheid

Het is lastig, maar sommige vriendschappen worden niet meer wat het geweest was. Jij bent veranderd, zij zijn veranderd, het leven ging door toen je weg was en je klikt niet meer goed met elkaar. In het boek ‘de kunst van het remigreren‘ schrijft de vrouw van de schrijver dat ze afscheid heeft genomen van sommige vrienden, die nu niet meer zijn dan kennissen. Helaas gaat dat soms zo en daarom is punt 5 zo belangrijk, dat je wortels gaat schieten in de plaats waar je bent.

9. Schrijf het op

‘Niemand wil meer mijn verhalen horen’. Dat klopt. Het is soms een combinatie van jaloersheid en het idee jij een lange vakantie hebt gehad terwijl zij zwoegend doorwerkten. Ook is het andere land vaak te ver weg (letterlijk en figuurlijk) om mensen te blijven boeien. Je zult zien, als mensen bij je op bezoek zijn geweest is het vaak al een ander verhaal.

Wat mij geholpen heeft is om op te schrijven wat ik wilde vertellen. Om te dagdromen over het leven daar, de donkere kant van het leven hier te weerleggen of om alles voor mezelf op een rijtje te krijgen.

Schrijven dus, alsof er niemand meeleest.

10. Praat erover

Zeg ik net bij punt negen dat er een punt komt dat iemand er niet meer over wil praten… is mijn laatste punt dat je erover moet blijven praten. Toch is allebei waar.

Als niemand in je directe omgeving je verhalen meer wil horen, vind dan gelijkgestemden. Zo stond ik eens op een bijeenkomst van school en ik voelde me miserabel en in reverse culture shock over de Nederlandse feestcultuur, toen er iemand naar me toekwam. Ze stelde zich voor en zei gelijk erachteraan: ‘ik hoorde dat jullie buiten Europa gewoond hebben. Ik ook, ik groeide op in Zambia en voel me nog steeds een buitenbeentje hier.’ Bam, een vriendschap was geboren, want het gaf zoveel herkenning en vreugde, dat heeft mij enorm geholpen.

Heb je meer tips? Wat hielp jou juist wel of niet? Laat het weten!