Door Mary Broekhuijsen
Na een langdurige schrijversblock vallen ineens de puzzelstukjes als ik gister, op twitter, een thema voorbij zie komen. Of iemand een blog over ‘heimwee’ wil schrijven…
Noëlle zwemt intussen in een vieze vaart in onze woonwijk waar we behalve onze lieve buren weinig mensen kennen. We komen niet uit deze buurt, de school is ver weg en de meeste leeftijdsgenoten zitten op de buurt-middelbare school. We kozen de buurt omdat we het huis en de aansluiting op de A4 zo leuk vonden.
Beroofd in Nederland
Ik zit op de steiger aan het water en lees de tweets van dit weekend nog eens door. Die van kwart over twee, midden in de nacht op zaterdag als Onno me geschrokken wakker belt om te vertellen dat hij beroofd is. Trillend nog vertelde hij me dat ze zijn keel dichtknepen en hem met twee man sterk tegen een boom neerzette. Dat hij het kleedgeld, wat ik hem de dag ervoor nog had gegeven was kwijtgeraakt. “We got mugged. Het spijt me mama, die 100 euro heb ik niet meer.” Zijn vriend is tegen de grond geslagen.
Ik ben boos op Nederland, op de medelanders die erin wonen. Die altijd klagen over slecht weer en over hitte gaan klagen als het zonnetje eindelijk gaat schijnen.
Waar gingen we voor terug?
“So, when are we leaving?” zegt Noëlle als we de aangifte van de politie hebben doorgelezen. “Jullie wilde toch terug naar Nederland voor ons? …
“Je weet dat sinds we terug in Nederland zijn zowel Onno als ik al eens in elkaar zijn gemept hè?”
Het is geen verwijt, het is een terechte observatie.
“En je weet dat zoiets ons nooit is overkomen in het buitenland, ook al waren die landen zogenaamd niet veilig…”
Ik heb dus heimwee naar:
- de opgewektheid van de Dominicanen, de muziek op elke straathoek, de stroom die altijd uitviel en de huishoudster die me belazerde.
- mijn zwembad in de achtertuin, de tuinman, de supermarkt, waar je met dichtgeknepen neus langs de vleesafdeling loopt en waar je boodschappen door een knul aan de kassa wordt ingepakt.
- de chaos op de weg, de stoplichten die het nooit doen en de verkeerspolitie die het verkeer vakkundig ontregelt.
- 9 maanden sneeuw in Canada, de bergen, de politie die me bekeurde en de Starbucks.
- de Superstore, de muffins van de Safeway, de boeken van Chapters en Thijs heeft vast heimwee naar de Home Depot.
- moskee-gejengel om vier uur ’s morgens. Naar grote winkelcentra met airco en met heerlijke restaurants.
- die prachtige Frangapani in mijn achtertuin, mijn Arabische zwemcoach in z’n thobe die me zoveel heeft geleerd, de prachtige ondergaande zon en de geur van wierook.
- brandende banden op de snelweg, wegblokkades, gewapende oproerpolitie en corrupte generaals.
- lange vliegreizen, jetlags, transitlounges en airmiles sparen.
Het Nederland waar we naar terugkeerde, is niet het Nederland wat we achterlieten. En elk land leert ons weer nieuwe dingen, zoals we dat ook hier in Nederland leren.
Zo leren we onze kinderen dat je na een gewelddadige beroving maar het beste aangifte kunt doen, ook al word je door de dader bedreigt en weet je niet zeker of de politie de daders wel kan pakken. Die uren die Onno op het bureau heeft doorgebracht kan hij beschouwen als ‘Community Service Hours’.
Welkom in Nederland mijn lieve kinderen; hier is jouw fiets van mij als je hem niet goed genoeg op slot zet. En hier mag ik jouw kleedgeld stelen als ik een grotere bek dan jij hebt.
Ik heb ook heimwee.
Heimwee naar de bergen.
Heimwee naar het relaxte leven in dat andere land.
Heimwee naar de rust en de opwinding.
Heimwee naar het geluk dat ik daar ervoer.
Vandaag weer even erger dan de laatste tijd.
Gaat het ooit over? Ik ben al weer een jaar in Nederland terug en wil zo verschrikkelijk graag hier weg….
Jo
(Sorry… vandaag erge last er van!)
Wij hebben ook heimwee. Vijf jaar in de bergen gewoond en nu een jaar terug. We hebben zo’n heimwee dat we terug gaan zodra we de kans krijgen. Wennen lukt niet. De stress, de mentaliteit, de verwachtingen en verplichtingen, de sociale druk, de financiële stress….we zijn ontworteld sinds het vertrek en hier weer wortelen, lijkt niet te lukken.
Wegens de slechte zorg van de seguridad sosial! Die me volstoppen met medicatie, voor een gescheurde schouderpees,
Wil ik terug naar nederland, waar volgens een goeie kennis je goed geholpen wordt,en er geen lange wachtlijsten zijn in de ziekenhuizen,, en de thuiszorg beter is, volgens hem, eva voordelen, boven het wonen in spanje
Ook nik heb heimwee, heimwee naar Nederland. Ik woon nu bijna 8 jaar in Duitsland en nog steeds is dat gevoel van heimwee niet weg. Het is alleen maar sterker geworden naarmate de kinderen geboren werden. Ik wil graag dat mijn kinderen in Nederland opgroeien, in Friesland welteverstaan! Ik heb dus besloten een baan te zoeken in Nederland. Ik ben immers goed opgeleid….. Jazeker, maar ik heb geen ervarin in Nederland, alleen in Duitsland. Dan had je net zo goed thuis kunnen blijven! Ik ben nu bijna 2 jaar op zoek naar een baan als maatschappelijk werkster en heb een Post-HBO opleiding tot budgetcoach gevolgd om mijn plek op de arbeidsmarkt te verbeteren, maar het mag allemaal niet baten. Ze kijken allen naar mijn CV, zien Duitsland staan en wijzen me af. 2 uitnodigingen voor een sollicitatiegesprek in 2 jaar. Beide keren mocht ik door naar de tweede ronde, beide keren werd ik uiteindelijk om mijn gebrek aan ervaring in Nederland afgewezen. Misschien kan ik in het onderwijs aan de slag? Als zij-instromer? Ik werk al jaren op een school als loopbaanbegeleidster en sta ook regelmatig voor de klas. Ik heb 3 jaar de PABO gedaan, dus ben ook didactisch onderlegd. Nee mevrouw, u heeft geen ervaring in Nederland. Misschien kunt u een mBO-opleiding tot onderwijsassistent gaan volgen? Euh, pardon? Ik heb een HBO opleiding en nu wilt u dat ik een MBO opleiding ga volgen en betalen om vervolgens onder mijn niveau aan het werk te gaan?! Ik ben echt wel bereid een beetje in te leveren, maar ik ga toch niet nu een MBO opleiding volgen? Wie helpt mij?! Niemand! Nergens is hulp voor remigranten! Hoe lang trek ik dit nog….
Zo’n enorme heimwee naar hetland waar ik vandaan kom, waar ik lief en leed heb gedeelt, waar er nooit stress was, altijd zon en nooit een lelijk woord van een ander.
Wat een land nederland, met stress, stress en stress, en geleefd worden want een eigen leven kan je hier nauwelijks opbouwen.
Zelfs de zorg in het buitenland is vele malen beter dan in nederland, waar je je scheel betaald aan een ziektekostenverzekering waarvan je feitelijki niets krijgt.