Alweer ruim twaalf jaar geleden keerde ik terug naar Nederland na zeven fantastische jaren in Hong Kong. Sindsdien snelt de tijd vooruit, maar de herinneringen blijven levendig en vers als ‘net van de pers’.

Backpackers met bleke snoetjes

Aanvankelijk zou ik, met mijn toenmalige partner, maar voor een jaar naar Hong Kong vertrekken. We zouden daar wat geld verdienen en van daaruit Azië rond reizen.  Drie dagen na mijn afstuderen vertrokken we. We hadden bleke smalle snoetjes van de hectische periode die aan ons vertrek voorafging. Opgetogen met ieder een rugzak en een koffer togen we richting het Verre Oosten. De start was memorabele in het meest ‘basic’ ‘backpackers’ hotel en twee maanden logies bij een barmhartige bankier. Daarna trokken we drie maanden na aankomst in ons eigen – naar Hong Kongse begrippen – bescheiden appartement.

Werkgever hoppen

Het studentenbaantje in de kroeg dat wij voor ogen hadden, maakte al snel plaats voor een vaste baan om de hoge lasten van ons eigen kleine paradijsje te bekostigen. Mijn partner begon zijn eigen zaak aan huis en ik hopte van werkgever naar werkgever, al naar gelang de functie en het salaris aantrekkelijker werden, totdat ook ik fulltime de wereld rondreisde voor de zaak van mijn partner.

Het ene jaartje Hong Kong werden ongemerkt drie … vier jaar….en uiteindelijk vertrokken wij bijna zeven jaar later pas weer huiswaarts. De twee rugzakken en koffers hadden zich in de tussentijd vermenigvuldigd tot een inboedel die een 40-voet container tot aan de nok toe vulde en van de bleke smalle snoetjes was inmiddels elk spoor verdwenen.

Onbetaalbare ervaringen

Hoe beschrijf je zeven jaar Hong Kong? Alle onbetaalbare ervaringen in die periode? Wat het met je doet en wat het voor je blijft betekenen als je weer teruggekeerd bent in Nederland? Niet! Geprobeerd heb ik het wel, om er vervolgens achter te komen dat elk facet eigenlijk een eigen A4tje verdient. Terugkeren doet meer met je dan menigeen zich realiseert en aan elk facet mag daarom ook meer aandacht besteed worden dan slechts een paar woorden.

Het gelukzalige gevoel weer op Nederlandse bodem geland te zijn kan ik nu, bijna 13 jaar na terugkeer, nog steeds moeiteloos oproepen. Moeilijker is het die sensatie in woorden te beschrijven. Wellicht is dat gevoel ook wel niet zo uniek als toen mensen vroeger emigreerden en voorgoed weer terugkwamen. Wij keerden in die zeven jaar twee keer per jaar terug om familie en vrienden te bezoeken en toch was de ‘final touch down’ heel bijzonder. Daarbij moet ik zeggen dat hetzelfde gevoel zich nog steeds van mij meester maakt, als ik in tegenovergestelde richting het vliegtuig zijn wielen zet op de landingsbaan van Hong Kong. Ook daar ben ik thuis, ook daar voel ik mij als een vis in het water.

Altijd thuis in twee werelden

Ik blijf altijd thuis in twee werelden. Aanwezig in de ene, blijft het vage gevoel van melancholisch verlangen naar de andere thuisbasis altijd een beetje knagen…