In een eerder verhaal vertelde we over Linda en haar terugkeer naar Bergschenhoek.

Het gaat mis

Inmiddels zijn ze 8 maanden verder en is er eigenlijk nog niet veel veranderd. Tenminste, het ligt eraan hoe je dat bekijkt. Eigenlijk is er heel veel veranderd, TE veel en het dreigt volledig mis te lopen. Met je kind intrekken bij je ouders omdat er simpelweg geen woning voor je is, geen aanrader. En gescheiden van je man leven omdat je niet met z’n drietjes in de sloopwoning kunt wonen die manlief toegewezen heeft gekregen is al helemaal niet gezond.

Huurwoning

Dat kon Linda in eerste instantie nog wel naast zich neerleggen met het idee dat het tijdelijk is maar na afwijzing van de urgentie aanvraag omdat ze niet kan aantonen dat ze 1 jaar zelfstandig op een adres in NL heeft gewoond (ja duh… ze komt net terug uit Griekenland) is de moed een beetje in de schoenen gezakt. Volgens de commissie heeft ze geen band met Bergschenhoek en is ze dom geweest daar terug te willen keren. Ze had beter naar Zeeland kunnen gaan. Dat ze daar geen baan had en in Bergschenhoek wel telt niet mee.

Spanning in familierelaties

Hoe lief en goed haar ouders het ook bedoelen, als je een eigen leven hebt gehad ver van je ouders en als gezin op eigen benen hebt gestaan is het niet fijn als je ouders zich met je leven gaan bemoeien.  Wat haar en haar ouders echter vooral gaat opbreken is de verslechterende gezondheid van haar vader en de verslechtering van de relatie tussen haar, haar ouders, echtgenoot en zelfs haar zoon.

Iedereen loopt op eieren, probeert rekening met elkaar te houden maar alles geeft een negatief gevoel. Na 8 maanden is de maat voor haar ouders vol, ze hebben de verklaring tot inwoning ingetrokken en laten Linda en zoon intrekken bij haar man. Een noodoplossing want ook hij zal per 1 oktober iets anders gevonden moeten hebben anders staan ze op straat.

Mits ze dat gaan redden… de spanningen lopen dusdanig hoog op nu ze op een heel klein flatje zitten dat er zelfs over een scheiding wordt nagedacht. Het zure is dat ze dan wel in aanmerking komt voor een urgentie en wellicht sneller een huis zal hebben maar dit kan toch niet de bedoeling zijn?

Voorkomen?

Wat zou het fijn zijn als we dit kunnen voorkomen, de gemeente en 3B wonen helemaal niet nodig hebben. Een woning voor dit gezin via particulieren kunnen vinden als is het maar om te voorkomen dat een scheiding onomkeerbaar is, ze verder met haar ouders en familie in de clinch komt en ze gewoon weer met haar ouders en zoon leuke dingen kan gaan doen. Opa en oma willen niets liever dan van hun dochter en haar gezin genieten maar kunnen het nu niet meer opbrengen.